روزنوشت-29

بعد از اینکه ازقبل کلی با فروشنده مبل سروکله زده بودم که مبلم رو حاضر کنه ، بالاخره 5 شنبه زنگ زد که بیایید کارتون رو تحویل بگیرید حاضره ، منم به دکتر گفتم بریم دنبال مامان و بابا که وقتی مبلارو آوردیم کمک کنیم جابه جا کنیم و دکوریای ویترین رو بچینیم .

خلاصه رفتیم دنبال مامان و بابا و رفتیم برای تحویل گرفتن مبلا اما اگه شما همون مبلی رو رو که من سفارش داده بودم دیدین منم دیدم  اصلا یارو واسه خودش از خودش یه چیز دیگه ساخته بود و فقط پارچه ش همون پارچه ای بود که من انتخاب کرده بودم ، مدلش ، طرحش کلا متفاوت بود و فروشنده اصلا زیر بار هم نمیرفت اما خوبیش این بود که من قبلا از همون مدلی که سفارش داده بودیم عکس گرفته بودم و تو موبایلم داشتم خلاصه وقتی عکسارو دیده میگه حالا چه فرقی میکنه ؟؟؟ مبل مبله دیگه ....

حالا مگه عصبانیت منو کسی میتونست کنترل کنه ، احمق منو 10 روز علاف کرده اونوقت یه چیز دیگه داره به من قالب میکنه 

منم زیر بار نرفتم و گفتم حاضرم بازم 10 روز دیگه منتظر بمونم اما این مبل رو نمیبرم و پول بیعانه م رو گرفتم و اومدیم بیرون اما انقدر از اون بازار تنفر پیدا کرده بودم که گفتم دیگه امکان نداره از اینجا من مبل بخرم ... حالا دکتر ، مامان و بابا همش داشتن سعی میکردن منو آروم کنن ...

خلاصه برگشتیم سمت خونه مامی و منم رفتم با آرایشگاه و آتلیه رو هماهنگ کنم که تاریخ مهمونیم جا به جا شده و بعدا بهشون اطلاع میدم که چه وقت اوکی میشه چون از نظر اخلاقی درست نبود وقتشون رو به خاطر من رزرو داشته باشن...

اما واقعا واسه همچین آدمایی مثل این فروشنده  متاسفم که متاسفانه این چند وقت متوجه شدم تعدادشونم کم نیست ...

متاسفم که اخلاقیات تو جامعه مون داره جای خودش رو به اصالت نفع میده...

متاسفم که حس مسئولیت شناسی داره به زیر صفر میرسه ...

متاسفم برای خیلی چیزا متاسفم ...